| Buena navegación con NihilScio!
|
|||||||
|
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
|
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
| Conjugación de: saevio, saevis, saevii, saevitum, saevire conjugación: 4 - intransitivo - attiva (Ita) = incrudelire, accanirsi, infierire, inferocire, intr., (eng) = be fierce, be furious, rage, be violent,   (esp) = enfurecerse, estar furioso, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| ego saevio tu saevis ille saevit nos saevīmus vos saevītis illi saeviunt | Yo me enfurezco Tu te enfureces El/Ella/Eso se enfurece Nosotros nos enfurecemos Vosotros os enfurecéis Ellos/Ellas/Esos se enfurecen |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego saeviēbam tu saeviēbas ille saeviēbat nos saeviebāmus vos saeviebātis illi saeviēbant | Yo me enfurecía Tu te enfurecías El/Ella/Eso se enfurecía Nosotros nos enfurecíamos Vosotros os enfurecíais Ellos/Ellas/Esos se enfurecían |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Yo me enfurecí Tu te enfureciste El/Ella/Eso se enfureció Nosotros nos enfurecimos Vosotros os enfurecisteis Ellos/Ellas/Esos se enfurecieron |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Yo me he enfurecido Tu te has enfurecido El/Ella/Eso se ha enfurecido Nosotros nos hemos enfurecido Vosotros os habéis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se han enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| ego saeviĕram tu saeviĕras ille saeviĕrat nos saevierāmus vos saevierātis illi saeviĕrant | Yo me había enfurecido Tu te habías enfurecido El/Ella/Eso se había enfurecido Nosotros nos habíamos enfurecido Vosotros os habíais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habían enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Yo me hube enfurecido Tu te hubiste enfurecido El/Ella/Eso se hubo enfurecido Nosotros nos hubimos enfurecido Vosotros os hubisteis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se hubieron enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| ego saeviĕram tu saeviĕras ille saeviĕrat nos saevierāmus vos saevierātis illi saeviĕrant | Yo me había enfurecido Tu te habías enfurecido El/Ella/Eso se había enfurecido Nosotros nos habíamos enfurecido Vosotros os habíais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habían enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| ego saeviam tu saevies ille saeviet nos saeviēmus vos saeviētis illi saevient | Yo me enfureceré Tu te enfureceras El/Ella/Eso se enfurecerá Nosotros nos enfureceremos Vosotros os enfurecereis Ellos/Ellas/Esos se enfurecerán |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| ego saeviĕro tu saeviĕris ille saeviĕrit nos saevierĭmus vos saevierĭtis illi saeviĕrint | Yo me habré enfurecido Tu te habrás enfurecido El/Ella/Eso se habrá enfurecido Nosotros nos habremos enfurecido Vosotros os habréis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habrán enfurecido |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| ego saeviam tu saevias ille saeviat nos saeviāmus vos saeviātis illi saeviant | Yo me enfurezca Tu te enfurezcas El/Ella/Eso se enfurezca Nosotros nos enfurezcamos Vosotros os enfurecáis Ellos/Ellas/Esos se enfurezcan |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| ego saevirem tu saevires ille saeviret nos saevirēmus vos saevirĕtis illi saevirent | Yo me enfureciera Tu te enfurecieras El/Ella/Eso se enfureciera Nosotros nos enfureciéramos Vosotros os enfurecierais Ellos/Ellas/Esos se enfurecieran |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| ego saeviĕrim tu saeviĕris ille saeviĕrit nos saevierĭmus vos saevierĭtis illi saeviĕrint | Yo me haya enfurecido Tu te hayas enfurecido El/Ella/Eso se haya enfurecido Nosotros nos hayamos enfurecido Vosotros os hayáis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se hayan enfurecido |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| ego saeviissem tu saeviisses ille saeviisset nos saeviissēmus vos saeviissētis illi saeviissent | Yo me hubiera enfurecido Tu te hubieras enfurecido El/Ella/Eso se hubiera enfurecido Nosotros nos hubiéramos enfurecido Vosotros os hubierais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se hubieran enfurecido |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| ego saevirem tu saevires ille saeviret nos saevirēmus vos saevirĕtis illi saevirent | Yo me enfurecería Tu te enfurecerías El/Ella/Eso se enfurecería Nosotros nos enfureceríamos Vosotros os enfureceríais Ellos/Ellas/Esos se enfurecerían |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| ego saeviissem tu saeviisses ille saeviisset nos saeviissēmus vos saeviissētis illi saeviissent | Yo me habría enfurecido Tu te habrías enfurecido El/Ella/Eso se habría enfurecido Nosotros nos habríamos enfurecido Vosotros os habríais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habrían enfurecido |
| IMPERATIVO | |
| Presente | |
| saevi saevite Futuro saevito saevito saevitote saeviunto | enfurece enfureced ve a enfurecer vaya a enfurecer id a enfurecer vayan a enfurecer |
| INFINITIVO | |
| Presente | |
| saevire | enfurecerse |
| INFINITIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| saeviisse | haberse enfurecido |
| INFINITIVO | |
| Futuro | |
| saeviturum esse, saevituram esse, saeviturum esse, saevituros esse, saevituras esse, saevitura esse... | ir a enfurecer |
| GERUNDIO | |
| saeviendi, saeviendo, saeviendum, saeviendo... | de enfurecer a enfurecer para enfurecer por enfurecer |
| SUPINO | |
| saevitum | enfurecer |
| PARTICIPLE | significado |
| Presente | que se enfurece |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saevientem Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientes saevientium saevientibus saevientes saevientes saevientibus |
| Feminina | |
| Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saevientem Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientes saevientium saevientibus saevientes saevientes saevientibus |
| Neutro | |
| Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saeviens Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientia saevientium saevientibus saevientia saevientia saevientibus |
| PARTICIPLE | significado |
| Futuro | que ha de enfurecer |
| Masculino | |
| Singolare | Plurale |
| Nom.saeviturus Gen.saevituri Dat.saevituro Acc.saeviturum Voc.saeviture Abl.saevituro | saevituri saeviturorum saevituris saevituros saevituri saevituris |
| Feminina | |
| Nom.saevitura Gen.saeviturae Dat.saeviturae Acc.saevituram Voc.saevitura Abl.saevitura | saeviturae saeviturarum saevituris saevituras saeviturae saevituris |
| Neutro | |
| Nom.saeviturum Gen.saevituri Dat.saevituro Acc.saeviturum Voc.saeviturum Abl.saevituro | saevitura saeviturorum saevituris saevitura saevitura saevituris |
| Conjugación de: saevitur, saeviebatur, saevitum est, - , conjugación: 4 - intransitivo - Impersonale (Ita) = incrudelire, accanirsi, infierire, inferocire, intr., (eng) = be fierce, be furious, rage, be violent,   (esp) = enfurecerse, estar furioso, lang. Latino |
| INDICATIVO | |
| Presente | |
| saevitur | se enfurece |
| INDICATIVO | |
| Pretérito imperfecto | |
| saeviebatur | se enfurecía |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| saevitum est | se enfureció |
| INDICATIVO | |
| Pretérito perfecto | |
| saevitum est | se ha enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Pretérito plusquamperfecto | |
| saevitum erat | se había enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Pretérito anterior | |
| saevitum est | se hubo enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Plusquamperfecto | |
| saevitum erat | se había enfurecido |
| INDICATIVO | |
| Futuro imperfecto | |
| saevietur | se enfurecerá |
| INDICATIVO | |
| Futuro anterior | |
| saevitum erit | se habrá enfurecido |
| SUBJUNTIVE | |
| Presente | |
| saeviatur | se enfurezca |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito imperfecto | |
| saeviretur | se enfureciera |
| SUBJUNTIVE | |
| Pretérito perfecto | |
| saevitum sit | se haya enfurecido |
| SUBJUNTIVE | |
| Plusquamperfecto | |
| saevitum esset | se hubiera enfurecido |
| POTENTIAL | |
| Presente | |
| saeviretur | se enfurecería |
| POTENTIAL | |
| Pasado | |
| saevitum esset | se habría enfurecido |